caeno

caeno
cēno ( caen- and coen- ), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].
I.
Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):

libenter,

Cato, R. R. 156, 1:

cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,

id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:

solus,

id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:

bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,

Cic. Fin. 2, 8, 25:

melius,

id. Tusc. 5, 34, 97:

foris,

Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:

foras,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:

lauto paratu,

Juv. 14, 13 al.:

apud aliquem,

Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:

cum aliquo,

Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:

unā,

Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:

in litore,

Quint. 7, 3, 31 et saep.—
(β).
Pass. impers.:

cenaretur,

Suet. Tib. 42:

apud eum cenatum est,

Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—
(γ).
Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:

cenati atque appoti,

Plaut. Curc. 2, 3, 75:

quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,

Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—
II.
Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;

esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,

Plaut. Rud. 2, 6, 24:

coctum,

id. Ps. 3, 2, 56:

alienum,

id. Pers. 4, 3, 4:

aves,

Hor. S. 2, 8, 27:

aprum,

id. ib. 2, 3, 235:

olus,

id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:

pulmenta,

id. ib. 1, 18, 48:

patinas omasi,

id. ib. 1, 15, 34:

pisces,

id. S. 2, 8, 27:

septem fercula,

Juv. 1, 95:

ostrea,

id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:

remedia,

Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:

olla cenanda Glyconi,

Pers. 5, 9.—
B.
Trop.:

magnum malum,

Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—
* C.
Of time, to pass in feasting or banqueting:

cenatae noctes,

Plaut. Truc. 2, 2, 25.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • caeno- — var. of ceno 1: Caenozoic. * * * …   Universalium

  • caeno- — variant of caino …  

  • caeno- — I. combining form see coen II. see caen I III. see caen II IV. combining form see cen II …   Useful english dictionary

  • Cohors III Hispanorum — Activa Desde mediados del siglo I hasta finales siglo II. País Imperio romano …   Wikipedia Español

  • Norba Caesarina — Colonia Norba Caesarina Ciudad del Imperio romano …   Wikipedia Español

  • caen- — I. or caeno see cen II II. or caeno see coen …   Useful english dictionary

  • Avienus — This page is about a Roman author whose cognomen was Avienus. For the Roman gens, see Aviena (gens). Avienus was a Latin writer of the 4th century AD. According to an inscription from Bulla Regia, his full name was Postumius Rufius Festus (qui… …   Wikipedia

  • Moorleiche — Der Tollund Mann Der Grauballe Mann …   Deutsch Wikipedia

  • ceno- — 1 a combining form meaning new, recent, used in the formation of compound words: cenogenesis. Also, caeno , caino . [comb. form repr. Gk kainós] ceno 2 a combining form meaning common, used in the formation of compound words: cenobite. Also, co …   Universalium

  • ADONIS — ‘AL 稜 AHMAD SA’ 稜D dit (1930 ) Le poète arabe Adonis est né en Syrie, à Djabla, près de Lattaquié, dans une famille de paysans montagnards. C’est vers 1948 qu’il signe ses premiers poèmes du pseudonyme sous lequel il deviendra célèbre. Il achève… …   Encyclopédie Universelle

  • AUGURES — Magistratus Romani, ex avium volatu, cantu et comestione futura praedicentes. Superstitione a Tuscis, qui a Chaldaeis, acceptâ. Vide Val. Max. l. 1. c. 6. Tres primum Romae fuêre, propter tres ipsius tribûs, Luceres, Rhamnenses, Tatienses; mox… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”